நம் காதல்..!!

பதினாறில் கவர்ச்சி... 

பதினெட்டில் மலர்ச்சி... 

இருபதில் இணைந்தோம்.. 

இணைந்த இரு வருடத்தில் பிரிந்தோம்.. 

பிரிந்த பாதியிலேயே புரிந்தோம்... 

புரிந்து விட்டுப் பார்த்த பின் 

தான் தெரிந்தது இனி 

பிரியவே இயலாதென...! 

விக்கல்

விக்கல் எடுக்கின்றது... 
தண்ணீர் 
குடிக்க மறுக்கிறேன் .... 
ஏன் என்றால் நினைப்பது - நீயாக 
இருந்தால் 
நிலைக்கட்டும் இன்னும் சில 
நிமிடங்கள்....

தவிப்பு!!!.

இரவு நேரப் பேருந்துப் பயணத்தின், 
ஜன்னலோர வெமண்மதி நீ - என்னுடனேயே 
பயணித்தாலும், எட்ட நின்று ரசிக்கத் தான் முடிகிறது. 
தொட்டுப் பேசிப் பழக முடியாத தவிப்பில், 
இரவைக் கொன்று புதைக்கும் 
குற்றவாளியாக நான்!!!....

சில மணி நேரங்கள்

நீ என்னுடன் பேசிக்கொண்டிருந்த சில மணி நேரங்கள் வினாடியாய் கழிந்தது! 

உனக்காக காத்திருக்கும் சில வருடங்கள் வினாடியாய் தெரிகிறது.

கல்லறையில்

என்னை காக்க வைப்பதிலே உனக்கு என்ன தான் சந்தோஷமோ 
சரி விடு 
காத்து கொண்டு இருக்கிறேன் 
நீ வருவாய் என.... 
இரண்டாம் ஆண்டு அஞ்சலி கொண்டாடும் எனது கல்லறையில்..!!!!

காதல் காலாவதி!

என் முகம் நீ பார்த்ததில்லையே என்றேன் 
உன் அகம் பார்த்திறுக்கின்றேனே என்றாய். 

என் குரல் நீ கேட்டதில்லையே என்றேன். 
உன் குணம் தெரிந்திருக்கின்றேனே என்றாய். 

என் நிறம் நீ அறிந்ததில்லையே என்றேன் 
உன் நினைவிலேயே அலைகிறேனே என்றாய். 


இறுதியாய்! 

என் விருப்பத்தை நீ விரும்பவில்லையா என்றாய் 
உன் செவி சேர்ந்திட மௌனமே கொண்டுள்ளேன் என்றேன். 

ஆனால்! 

இம்மௌனம் சம்மதம் சொல்வதற்கில்லை! 
உன் காதல் பயணத்தை முடித்திடவே!

புன்னகையில் கண் படக் கூடாதோ ?

ஹாய் டியர்..... 
உன் ஸ்மையிலுக்கு 
திருஷ்டிப் பொட்டு 
அடர்த்தியான ட்ரிம் மீசை...! 
சூப்பர்டா சூப்பர் கண்ணா ! 
சிரித்துக் கொல்லாதே.... 
சிக்கென்ற பருவப் பையா...!

ஒரு வார்த்தை

எந்த வார்த்தை பேசினால் 
மகிழ்வேன் என்று தெரிந்த அவனுக்கு 
அவன் கூறிய 
ஒரு வார்த்தையில் 
என் கண்கள் குளமாகியதை 
ஏன் உணர முடியவில்லை..

விக்கல்

விக்கல் எடுக்கின்றது... 
தண்ணீர் 
குடிக்க மறுக்கிறேன் .... 
ஏன் என்றால் நினைப்பது - நீயாக 
இருந்தால் 
நிலைக்கட்டும் இன்னும் சில 
நிமிடங்கள்....

வெண்ணிலா

மேகம் ஏறி 
தவழ்ந்து போகும் 
உலகம் சுற்றும் வாலிபன் 

பூமிக்கு 
திருஷ்டி கழிக்கும் 
ஓர் தூரத்துச் 
சொந்தம் 

எனக்கு அன்னமூட்டிய 
என்னவள் காட்டிய 
அலங்காரம் சூட்டிய 
வெள்ளித் தட்டு 

விடியும் வரை 
விளக்கேந்தும் 
இரவு தேசத்தின் 
ஓர் உறவு 

பூமிமகளின் நிழலை 
ஆடைசூட்டிய 
வானத்துப் பால்குடம் 

மேகத் திரையில் 
வானச் சிறையில் 
சாட்டை யறுந்த 
வெள்ளைப் பம்பரம் 

நிலாச்சோறு உண்ணும் 
குழந்தைகளெல்லாம் 
விரதமிருக்கும் 
அம்மாவசை அன்று 

முகவரியை துளைத்து 
தரையிறங்க தவிக்கும் 
விமானம்.

தத்தளிப்பு!!!

அலைகள் வந்து தொட்டுச் செல்லும் கடற்கரையில் 
உன்னைப் பற்றிய நினைவு நுரைகள் ஊறிய 
கரும்பாறையாய் நான்... 

வானத்தின் நீலமும், கடலின் நீளமும் 
ஒன்று சேரும் தூரத்துக் 
காட்சிப்பிழையாய் நீ... 

துடுப்புகளற்ற ஓடமாய் 
நடுவில் தத்தளித்துக் கொண்டிருக்கிறது 
என் காதல்…!!!