என் தேவிக்கு ஆராதனை.

என் இதயத்தில் அமர தீபமாய் வந்திறங்கி 
என் இருண்ட மனதில் ஜீவ ஒளியாய்  ஜொலிக்கும்
என் இதயம் எனும் கோயிலில் தீபசுடராய்
சுடரும் என் ஜோதி நீயே
என்னுள் இருந்து கொண்டே 
என்னை இல்லாமல் ஆக்குகிறாய்
என்னுள் கரைந்து கொண்டே 
என்னை காணாமல் ஆக்குகிறாய்
உன் ஜீவனால் என் ஆத்மாவை ஊதி
என்னை எனக்கே திருப்பி தந்தாய்
என் வாழ்வின் விடி வெள்ளியாய்
என் கனவுகளின் இராணியாய்
என் கற்பனைகளின் அரசியாய்
என் நினைவுகளின் சுமைதாங்கியாய்
என்னை ஆட்சி புரிபவளே
என்னுள் தேவதையாய் வந்தவளே
வசந்தத்தை பொழிபவளே
என் மனதை என் உயிரை
காக்கும் தேவி நீ
என் உள்ளத்திள் உயிராய் கலந்த
மூச்சும் நீ யே தேவி..
உன்னைப் பாட திருப்பா இல்லை
என் உயிரினை பாடலாய் கோர்கிறேன்
உன்னை பொன் நகையால் அலங்கரிக்கவில்லை
புன்னகை கொண்டு அலங்கரிப்பேன்
வானையே பட்டாய் உடுத்தி
வெண்ணிலவை பூவாய் சூட்டி
மலர் தூவி அல்ல என் மனதில்
பூத்த பூக்களால் தூவி
பால் சந்தனம் நெய்களால் அல்ல
என் இரத்த நாளங்களால் அபிசேகம் 
நடத்தி உன் பாதங்களில்
என் ஜீவனை தீபமாய் கரைத்து
என் ஜோதி நீ என்று 
இதயத்தினுள் பூட்டுகிறேன் உன்னை
என்னுள் தளும்பும் சொற்கள் ஏராளம்
இருந்தும் எதுவும் அலுக்கவில்லை
உயிருக்குள் ஊட்டுவது நீ என்பதாலும்
ஏந்திக்கொள்வது நான் என்பதாலும்
என் நாசிதேடும் உன் வாசக்காற்றும்
என்னுள் வேர்விட்டு கிளைபரப்பி
சொட்டுச்சொட்டாய் உயிர்திருடி
உன்னை சரணடைந்தேன்...
என் தேவி..........யே..